Het wordt het Rijk der Duizend Eilanden genoemd, maar van de ruim vijftienduizend akkertjes in Broek op Langedijk zijn er nog maar een paar honderd over. Een deel van die eilandjes wordt onderhouden door de vrijwilligers van de Stichting Veldzorg. Maar aan helpende handen is een schreeuwend tekort. "We moeten er alles aan doen om dit cultuurhistorische gebied te behouden."

De (bijna) 71-jarige Dirk Jan Slot uit Broek op Langedijk is al meer dan tien jaar vrijwilliger bij Stichting Veldzorg. Ondanks zijn leeftijd zit hij net als de andere vrijwilligers in de volle zon op z'n knieën om aardappels te rooien. "Ze zijn weer prima van kwaliteit maar dat is hier van oudsher al zo", vertelt Slot terwijl hij de piepers uit de grond trekt. "We hoeven niet eens te bemesten."

De Stichting Veldzorg beheert 92 van de 245 akkertjes in het Oosterdelgebied. Daar wordt groente op geteeld en beesten zoals geiten en varkens op gehouden. De eilandjes zijn alleen per boot te bereiken en er is volgens Dirk Jan elke dag wel wat te doen. "Je hoeft als vrijwilliger niet eens groene vingers te hebben. Als ze maar gemotiveerd zijn om de handen te laten wapperen", vertelt hij lachend. "En het is ook handig als mensen met een boot overweg kunnen."

Waarom er een gebrek aan nieuwe vrijwilligers is, is volgens Slot gissen. Het heeft volgens hem wellicht met de tijdgeest te maken. "Misschien dat veel mensen denken dat werken in het groen oubollig en misschien heel zwaar is. Dat valt ontzettend mee als je het vergelijkt met vroeger. We hebben machines die het werk voor ons doen. Iedereen is van harte welkom."

Wat leeftijd betreft vormt de 27-jarige Mike Kieft uit Heerhugowaard een uitzondering. Hij werkt al vier jaar lang als vrijwilliger bij de Stichting Veldzorg. "Ik heb een tijd lang stilgezeten voordat ik hier begon. En toen ben ik hier begonnen, en dat vond ik eigenlijk zo leuk. Je werkt in de buitenlucht en het is ontzettend gevarieerd. ik kan me eigenlijk geen mooier kantoor voorstellen. Het is een supermooi cultuurhistorisch gebied en we moeten er alles aan doen om dit voor de toekomst te behouden."

En een bijkomend voordeel; wat van het land of uit de sloot gehaald wordt mag ook opgegeten worden. Dat geldt niet alleen voor de vele rivierkreeften, die een ware plaag zijn voor de eilandjes, maar ook voor de vers gerooide aardappels. "Dat hoort erbij", vertelt Slot lachend. "Wie appelen vaart, die appelen eet."

Mensen die het wel zien zitten om de 'handen te laten wapperen' bij de Stichting Veldzorg in Broek op Langedijk kunnen terecht op de website.